Dereń biały (Cornus alba) to duży krzew dorastający w polskich warunkach do 2,5-3 metrów wysokości. Szczególnie ozdobne są intensywnie, soczyście czerwone pędy, które stanowią ozdobę szczególnie zimą- w stanie bezlistnym. Kontrast pędów i pokrywającego je śniegu jest absolutnie niepowtarzalny. Polska nazwa krzewu pochodzi od koloru kwiatów i owoców, choć to pędy mają najbardziej żywą barwę.
Dereń biały posiada również ozdobne, soczyście zielone liście z charakterystycznym dla całego rodzaju Cornus unerwieniem, które od podstawy liścia skierowane jest ku jego czubkowi. Dereń biały posiada także białe kwiaty zebrane w szczytowe, nieduże płaskie kwiatostany. Kwiaty nie są jednak największa ozdobą rośliny, choć kontrast z intensywną zielenią liści bywa efektowny. Pojawiają się na krzewie w maju.
Dereń biały szybko rozrasta się poprzez ukorzenianie zwisających dolnych pędów, potrzebuje zatem dużej powierzchni lub stanowiska wyodrębnionego, np. obrzeżem lub ogrodową ścieżką. Doskonale sprawdzi się w dużych założeniach, sadzony w grupach po kilka sztuk.
Dereń biały nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji, ale wskazane jest jego zdecydowane przycięcie wczesną wiosną, dzięki czemu krzew ładnie się formuje, a pędy nie drewnieją i pozostają czerwone. Co kilka lat można zredukować długość zdrewniałych pędów, co wpływa na zagęszczenie i odmłodzenie krzewu.
Roślina nie ma dużych wymagań siedliskowych, jest w pełni mrozoodporna, ale preferuje gleby zasobne w wodę.
Do najpopularniejszych odmian należą:
dereń biały 'Sibirica’ – pędy bardzo intensywnie czerwone, liście jasne, zielono-limonkowe
dereń biały 'Elegnatissima’– liście pstre, zielone z kremową obwódką
dereń biały 'Spaethii’ – liście brązowawo-pomarańczowe
